Mensenrechten
Het recht om niet genitaal verminkt te worden
Er is een machtsstrijd gaande in migrantengemeenschappen. Vrouwen leggen zich niet langer neer bij het patriarchale leiderschap, maar willen zelf beschikken over leven en lichaam. Ze willen meedoen in de maatschappij. Dit is een goede ontwikkeling, die bijdraagt aan de emancipatie en integratie van deze gemeenschappen, zowel vrouwen als mannen. Het behoeft geen verbazing dat er veel tegenkrachten zijn. Een populaire manier voor mannen om hun macht te onderbouwen is door zich te beroepen op conservatieve interpretaties van religie.
Al lang zien we dat in de islamitische gemeenschappen dergelijke interpretaties gebruikt worden om de eigen gemeenschap buiten de Nederlandse samenleving te houden en de machtsstructuren te laten zoals deze zijn. Femmes for Freedom heeft er regelmatig op gewezen dat de Nederlandse overheid de emancipatie van mannen en vrouwen tegenhoudt door vooral contacten te onderhouden met de traditionele leiders in deze gemeenschappen, die conservatieve interpretaties en machtsstructuren blijven verspreiden.
Een oude manier waarop mannen hun macht in de gemeenschap proberen te handhaven is door genitale verminking van vrouwen te prediken. Genitale verminking van vrouwen is geen islamitische traditie. Genitale verminking is een gruwelijke manier om de macht en het eigenaarschap van de man over de vrouw in stand te houden.
Genitale verminking komt in verschillende gemeenschappen voor en is eerder geografisch dan religieus bepaald. Er is echter een gevaarlijke ontwikkeling gaande waarbij binnen islamitische gemeenschappen, waar vroeger genitale verminking van vrouwen niet voorkwam, nu genitale verminking wordt aanbevolen. Femmes for Freedom ziet dit als een poging om vrouwen terug op hun plaats te zetten binnen deze gemeenschappen door het oproepen tot deze vreselijke schending van hun mensenrechten. De gevolgen van genitale verminking van vrouwen zijn vaak zodanig dat vrouwen geestelijk maar ook lichamelijk niet meer in staat zijn normaal binnen de maatschappij te functioneren.
Recent werd duidelijk dat de As Soennah Moskee in Den Haag video’s op zijn website heeft staan waarin wordt gesteld dat genitale verminking van meisjes niet verplicht, maar wel aanbevolen is. De As Soennah moskee is een moskee met een Marokkaanse achtergrond, een gemeenschap waarin genitale verminking nooit voorgekomen is. Dat deze aanbevelingen nu wel gepredikt worden, is een gevaarlijke ontwikkeling. Femmes for Freedom vindt dat de Nederlandse regering een stellige reactie moet geven die duidelijk maakt dat er geen ruimte is voor de schending van fundamentele mensenrechten in Nederland. Femmes for Freedom heeft vandaag aangifte gedaan tegen de As Soennah Moskee wegens opruiing en aanzetten tot geweld. Steun uw medemens, laat deze praktijk zich niet verder verbreiden.
Oproep! Doe aangifte tegen de As-Soennah Moskee
Wij roepen iedereen op die tegen vrouwelijke genitale verminking is, van zich te laten horen. Door ook aangifte te doen, geeft u een duidelijk signaal af; dat er in onze samenleving geen ruimte is voor opruiing, aanzetten tot geweld en zeker niet voor vrouwelijke genitale verminking. Iedereen kan aangifte doen. Anoniem aangifte doen kan helaas niet. Wij raden u aan voor domicilie op het politiebureau te kiezen. Om u te helpen, hebben wij alvast een conceptaangifte opgesteld. U kunt deze conceptaangifte downloaden en uitprinten. Deze kan, ondertekend, gestuurd worden aan
Politie Eenheid Den Haag
Districtsrecherche
Hoefkade 350
2526 CH Den Haag
Nederlandse overheid
De Nederlandse overheid is met betrekking tot genitale verminking al te lang inactief gebleven. Er zijn fondsen gereserveerd om in het buitenland aandacht te besteden aan vrouwelijke genitale verminking, en in Nederland worden drie instellingen gericht op preventie gesteund. Maar voor verminkte vrouwen is er geen perspectief buiten een lotgenotengroep. De Nederlandse overheid weigert de verminkte vrouw haar lichamelijke integriteit terug te geven en houdt daarmee de machtsstructuren uit de patriarchale gemeenschappen in stand. De vrouw mag ook van de overheid niet over haar eigen lichaam beschikken.
In 2014 beloofde de regering dat een hersteloperatie in het basispakket zou komen. Momenteel valt genitale verminking niet onder verminking zoals beschreven in de zorgverzekeringswet, en zijn eerdere aanvragen tot vergoedingen afgewezen. De belofte uit 2014 is niet nagekomen. Op 18 oktober 2018, vier jaar nadat er voor het eerst Kamervragen werden gesteld, werd gestemd over een motie van de PvdA om de ingreep alsnog te vergoeden. De coalitiepartijen, die eerder zelf ook vragen stelden hierover, heeft het amendement weggestemd. D66 heeft aangevoerd dat er eerst verder onderzoek moet komen, een bekend excuus om echte oplossingen over een regeerperiode heen te tillen. De minister geeft aan resultaten uit Engeland te wensen overlaten. Maar, in Frankrijk, waar de operatie is ontwikkeld, , is ruim onderzoek gedaan en wordt de ingreep 2004 vergoed uit de basisverzekering.
Door de motie weg te stemmen, heeft de regering een grote kans laten liggen om tegen de verminkte vrouwen en meisjes te zeggen: jij bent ook onderdeel van deze maatschappij, wij willen dat je meedoet, jouw mensenrechten en lichamelijke integriteit zijn voor ons net zo belangrijk als die van elke andere Nederlander. Waarom, waarom klagen we steeds over de problemen bij de integratie met de migrantengemeenschappen, maar sturen we de mensen uit deze gemeenschappen die wel willen integreren steeds weg en blijft de overheid weigeren deze mensen voor vol aan te zien?
Voor meer informatie zie onze website en het recent verschenen artikel Femmes for Freedom boos om goedpraten vrouwenbesnijdenis
Stelling nemen tegen vrouwelijke genitale verminking kan ook door digitale verspreiding van de Scare Bear. Deze kunt u, in verschillende formaten, hier downloaden en op social media delen of uitpinten en verspreiden
—————————————————————————————————————————————————————————————-
Black Achievement Month
In het kader van de Black Achievement Month treden zwarte rolmodellen de hele maand oktober op de voorgrond. Dit omdat zij doorgaans in de mainstream media niet veel aandacht krijgen, maar dat wil niet zeggen dat ze er het hele jaar door niet zijn. De advocaten van het netwerk Black Female Attorneys slaan namelijk al jaren de handen ineen om een collectief te vormen, en ook om aan te tonen dat zwarte vrouwen succesvol kunnen zijn in de juridische wereld.
Als zwarte vrouwelijke advocaten zijn Dellali Segbedzi, Yoleiny Mateo Diaz en Marigelis Koek in de advocatuur, dat een witte mannenwereld is, in de minderheid. ‘Alle bodes in de rechtbank kennen mij, ze weten dan dat ik ”die ene advocaat” ben’, vertelt strafrechtadvocaat Segbedzi. ‘Verder zijn er ook wel eens misverstanden. Dan denkt iemand dat ik een verdachte ben, maar zodra ik mijn toga aan doe dan is dat idee weer weg. Ik kan er meestal wel om lachen, omdat het een reflectie en een vooroordeel is van hoe iemand denkt. En dan heb je het daar kort over.’
‘Tante aan verblijfsvergunning geholpen’
Maar het hebben van een niet-Nederlandse achtergrond kan soms ook voordelen hebben in het advocatenwerk, zo ervaart vreemdelingenrecht-advocaat Yoleiny Mateo Diaz. ‘Ik ben zelf ook uit de Dominicaanse Republiek gekomen, eerst met een verblijfsvergunning, later genaturaliseerd. Dat zorgt ook voor veel herkenningen met mijn cliënten. En ik heb na 25 jaar mijn tante aan een verblijfsvergunning geholpen. Dat was voor mij echt een doorbraak.’
Lees ook: Compilatie: Spectaculaire aftrap van Black Achievement Month
Het netwerk de Black Female Attorneys telt zo’n 22 zwarte vrouwelijke advocaten die elkaar voorzien van juridisch advies, een steun in de rug en verder alle andere voordelen van een professioneel netwerk. De vrouwen zijn nu zelf rolmodellen, terwijl zij die zelf vroeger niet echt voor het oprapen hadden.
‘Zag mezelf niet terug’
‘De advocaten die vroeger mijn rolmodellen waren, waren dan advocaten uit series zoals Ally McBeal en destijds nog Bram Moszkowicz’, legt Segbedzi uit. ‘Maar je ziet jezelf niet terug. Toen vond ik dat niet erg maar nu hoor ik soms studenten op de HvA, waar ik les geef, tegen mij zeggen ”als ik naar u kijk dan denk ik ik kan dat ook”. En dat vind ik heel belangrijk.’
Lees ook: ‘Black Achievement Month gaat iedereen aan’
Ook familierechtadvocaat Marigelis Koek kent het ontbreken van rolmodellen in haar jongere jaren. ‘Het was mooi geweest als er bij mij vroeger op de school oud-leerlingen kwamen praten over hun carrière. Want dat is wat ik nu wel eens doe op mijn oude school. Soms komen achteraf dan leerlingen naar me toe en dan willen ze meer over het werk weten, dan wisselen we wel eens gegevens uit. Zo creëer je een soort buddy-systeem, dat is wel goed denk ik.’
Zelfvertrouwen
Voor Segbedzi kan het hebben van een kleur van een potentieel rolmodel veel doen voor een jongere. ‘Naast de herkenning, denk ik dat het grotendeels belangrijk is voor het zelfvertrouwen. Als je iemand ziet die op je lijkt, dan denk je ”als die persoon dit kan bereiken, dan maakt het blijkbaar niet uit waar je vandaan komt of hoe je eruit ziet”.’
—————————————————————————————————————————————————————————————-
Black Achievement Month:
‘Mensen denken soms dat ik de verdachte ben, tot ik mijn toga aantrek’
Het verhaal van de zwarte officier van justitie Roy Nanhkoesingh.
Hoe een officier van justitie discriminatie ervaart:
—————————————————————————————————————————————————————————————-
Petition in support of Cecile Kyenge MEP
Dear colleagues and friends,
I hope this email finds you well. As many of you would have read, Cecile Kyenge MEP is being sued by the Italian League after she said it was racist in response to a photograph posted on social media by Fabio Rainieri, who at the time was party secretary in the Emilia-Romagna region, depicting her as an orangutan. This incident is one of many by League politicians targeting Cecile.
I would ask you all to sign and support the following petition:
Please also feel free to spread the petition and share a photo of you signing the petition online. Many thanks to Simon Wooley and OBV for their initiative.
For more info on the defamation case:
https://www.ft.com/content/bf7ff0d0-bb4f-11e8-94b2-17176fbf93f5
Separately black members of parliament and community leaders are writing a letter in support of Cecile.
Many thanks
Alfiaz Vaiya
Coordinator of the European Parliament Anti-Racism and Diversity Intergroup (ARDI)
—————————————————————————————————————————————————————————————-
Internationaal Samenwerkingsproject: In Her Own Hand
—————————————————————————————————————————————————————————————-
Cross-regional statement on the 15th anniversary of UNSC resolution 1325 at the 29th session of the Human Rights Council of 83 countries (including the Netherlands)
150629 CRS on UNSCR1325 as delivered, with list of countries
—————————————————————————————————————————————————————————————-
JULY 16, 2014: Professor Sir Hilary Beckles:
“I speak this evening, in this honourable chamber of the House of Commons, as Chairman of the Caricom Commission on Reparations. My colleagues of the Commission are tasked with the preparation and presentation of the evidentiary basis for a contemporary truth: that the Government of Great Britain, and other European states that were the beneficiaries of enrichment from the enslavement of African peoples, the genocide of indigenous communities, and the deceptive breach of contract and trust in respect of Indians and other Asians brought to the plantations under indenture, have a case to answer in respect of reparatory justice.”
Download full text: ADDRESS DELIVERED BY PROFESSOR SIR HILARY BECKLES – Chairman of the Caricom Reparations Commission
—————————————————————————————————————————————————————————————-
2.2 billion people are poor or near-poor, warns 2014 Human Development Report on vulnerability and resilience
Calls for universal provision of basic social services, and stronger policies for social protection and full employment to advance and secure development progress
Read the full Press Release | Download the Report | Explore the Data
Tokyo, 24 July 2014 – Persistent vulnerability threatens human development, and unless it is systematically tackled by policies and social norms, progress will be neither equitable nor sustainable. This is the core premise of the 2014 Human Development Report, launched here today by Prime Minister of Japan Shinzō Abe, United Nations Development Programme (UNDP) Administrator Helen Clark and Director of the Human Development Report Office Khalid Malik.
Entitled Sustaining Human Progress: Reducing Vulnerabilities and Building Resilience, the Report provides a fresh perspective on vulnerability and proposes ways to strengthen resilience.
According to income-based measures of poverty, 1.2 billion people live with $1.25 or less a day. However, the latest estimates of the UNDP Multidimensional Poverty Index reveal that almost 1.5 billion people in 91 developing countries are living in poverty with overlapping deprivations in health, education and living standards. And although poverty is declining overall, almost 800 million people are at risk of falling back into poverty if setbacks occur.
“By addressing vulnerabilities, all people may share in development progress, and human development will become increasingly equitable and sustainable,” stated UNDP Administrator Helen Clark today.
The 2014 Human Development Report comes at a critical time, as attention turns to the creation of a new development agenda following the 2015 deadline for achieving the Millennium Development Goals.
Zeroing in on what holds back progress
The Report holds that as crises spread ever faster and further, it is critical to understand vulnerability in order to secure gains and sustain progress.
It points to a slowdown in human development growth across all regions, as measured by the Human Development Index (HDI). It notes that threats such as financial crises, fluctuations in food prices, natural disasters and violent conflict significantly impede progress.
“Reducing both poverty and people’s vulnerability to falling into poverty must be a central objective of the post-2015 agenda,” the Report states. “Eliminating extreme poverty is not just about ‘getting to zero’; it is also about staying there.”
A human development lens on who is vulnerable and why
“Reducing vulnerability is a key ingredient in any agenda for improving human development,” writes Nobel laureate Joseph Stiglitz, in a contribution to the Report. “[We] need to approach it from a broad systemic perspective.”
The 2014 Report takes such an approach, using a human development lens to take a fresh look at vulnerability as an overlapping and mutually reinforcing set of risks.
It explores structural vulnerabilities – those that have persisted and compounded over time as a result of discrimination and institutional failings, hurting groups such as the poor, women, migrants, people living with disabilities, indigenous groups and older people. For instance, 80 percent of the world’s elderly lack social protection, with large numbers of older people also poor and disabled.
The Report also introduces the idea of life cycle vulnerabilities, the sensitive points in life where shocks can have greater impact. They include the first 1,000 days of life, and the transitions from school to work, and from work to retirement.
“Capabilities accumulate over an individual’s lifetime and have to be nurtured and maintained; otherwise they can stagnate and even decline,” it warns. “Life capabilities are affected by investments made in preceding stages of life, and there can be long-term consequences of exposure to short-term shocks.”
For example, in one study cited by the Report, poor children in Ecuador were shown to be already at a vocabulary disadvantage by the age of six.
Timely interventions-such as investments in early childhood development-are therefore critical, the Report states.
Read the full Press Release | Download the Report | Explore the Data
—————————————————————————————————————————————————————————————-
Universele Mensenrechten
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens
Engelse tekst: Universal Declaration of Human Rights
—————————————————————————————————————————————————————————————-
Mensenrechten in Europa
Deze Universele Verklaring vormt de basis voor het Europese verdrag uit 1950 rond de mensen- en burgerrechten van alle Europese burgers. Sinds 1998 is dit verdrag bindend voor alle 47 lidstaten aangesloten bij de Raad van Europa: Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) Engelse tekst: Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms
In het EVRM zijn onder meer de volgende rechten vastgelegd:
- recht op leven;
- het verbod van foltering en onmenselijke behandeling;
- recht op vrijheid en veiligheid;
- recht op een eerlijk proces;
- recht op eerbiediging van privé- en familieleven;
- vrijheid van meningsuiting;
- vrijheid op godsdienst;
- verbod van discriminatie.
Wanneer een van de lidstaten van de Raad van Europa in strijd handelt met het EVRM, kunnen burgers of andere lidstaten een klacht indienen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.
Mensenrechten zijn Vrouwenrechten
Eveneens gebaseerd op de Universele Mensenrechten werd op 18 december 1979 het Verdrag inzake de Uitbanning van alle vormen van Discriminatie tegen Vrouwen aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Onder ‘discriminatie van vrouwen’ wordt verstaan “elke vorm van onderscheid, uitsluiting of beperking op grond van geslacht, die tot gevolg of tot doel heeft de erkenning, het genot of de uitoefening door vrouwen van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden op politiek, economisch, sociaal of cultureel gebied, op het terrein van de burgerrechten of welk ander gebied dan ook, ongeacht hun echtelijke staat, op de grondslag van gelijkheid van mannen en vrouwen aan te tasten of teniet te doen”.
Tekst van het Vrouwenverdrag in het Nederlands
en in het Engels:
Convention on the Elimination of all Forms of Discrimination against Women